Жыдовішча-3

[klezmer]

29 чэрвеня 2008 г. а 18-й гадзіне ў кавярні "Стары Менск", што па пр. Незалежнасьці, 14, адбудзецца чарговы штогадовы Аўтэнтычны Пэрформанс Культуры Былой Нацыянальнай Большасьці "Жыдовішча". У гэтым годзе зь некаторых прычын Пэрформанс мае назву "Разьвітаньне з РаДзімай". Менавіта гэты палянэз Агіньскага доўгія гады выконваў функцыю кошэр-танца - танца нявесты з мамай, сяброўкамі ды равінам (трымаючыся за хустачку) на габрэйскім вясельлі ў Беларусі.
Іншая назва Трэцяга "Жыдовішча" - Апошняе нефармальные пасяджэньне Клюба габрэйскай музыкі
(для тых хто ўпершыню – яно ж першае).
На павестцы дня:
1) Аляксандр Памідораў сьпявае песьні і расказвае майсы. Сябры далучаюцца.
2) “Minsker Kapelye” разьвітаваюцца з тымі, хто ўвогуле ведае, хто яны такія, і з тымі, хто з прычыны відавочных абставін яшчэ ня ведае. Мы не кажам “бывай, Радзіма”, мы кажам “Зай гезунт”;
3) зь “Minsker Kapelye” разьвітаваюцца (да сустрэчы ў неакрэсленай будучыні) сябры і калегі – тыя, хто яшчэ застаўся ў Менску і ў каго ў дзень гэтага ўрачыстага пасяджэньня няма сольнага канцэрту, нечаканай хваробы і іншых неадкладных спраў;
4) “Minsker Kapelye” граюць разьвітальны кошэр-танц “Разьвітанне з РаДзімай” на музыку Агіньскага і словы Баал Шэм-Това. Таму што разьвітаваюцца (сябры могуць тут таксама далучыцца);
5) розныя напоі і стравы ад “Старога Менску” за кошт тых, хто гэтыя напоі і стравы замаўляе. П’юць і ядзяць тыя ж.
P.S. Вельмі раю безалкагольныя кактэйлі "Цюлень" і "Манга". Смаката!

Comments

[finel.livejournal.com]

Слушай, ну неужели есть аудитория?! Я не могу в это поверить! У меня в Минске не осталось ни одного знакомого с ручейком еврейской крови.

[klezmer.livejournal.com]

Во-первых, та аудитория, о которой ты говоришь, есть, в том числе, в кругу моего общения. Во-вторых, ты не поверишь, но еврейской культурой и, в частности, музыкой, интересуются очень многие белорусы, русские, украинцы, поляки. Другой вопрос, что им почти неоткуда взять то, что они хотят: попытки устроить клубные клезмерские концерты в Минске почти всегда заканчиваются отказом со стороны владельцев (арт-директоров) клубов. Исключения пока, увы, подтверждают правило.